Dag 27 Narni Fiano Romano 60 km + 6 verdwaling
Door: Angeline
Blijf op de hoogte en volg angelineenjoop
25 Juli 2014 | Verenigd Koninkrijk, Craigavon
De dag van het afscheid nemen.
Het lijkt wel of alle elementen van deze reis nog een keer langs kwamen om ons ervan bewust te maken dat het einde nadert, Rome wel te verstaan.
Na een kleine vakantie (sfeer, eten, ligging) op camping Monte del Sole vervolgden we de tocht door typisch Umbriaans landschap: grijs blauwe bergen aan de horizon, lieflijke heuvels met prachtige versterkte dorpen tegen de hellingen geplakt, wijngaarden, olijfbomen. We zoefden helling op en af. Het asfalt liet zichzelf nog eens extra goed zien. We hebben er tot nu toe weinig woorden aan besteed maar de kwaliteit ervan is heel bar: gaten en scheuren waar zo maar een heel fietswiel in kan verdwijnen. Met name bij afdalingen vraagt dat veel alertheid. Is t het failliet van Italië wat je hierin terug ziet? Het wegdek ligt er verwaarloosd bij. Als ik er te hard over heen dender, word ik van mijn fiets af gekattepulteerd. Joop's extra kilo's zijn hierin een voordeel: de zwaartekracht houdt hem beter in t zadel.
En toen kwamen de hellingen ook nog even afscheid nemen. Het boekje schreef er wel iets over maar t was echt erger dan dat vonden wij: de 2 kilometer naar Ponzano Romano was hel: 12%! En het laatste stukje van 50 meter nog meer! Stomme Reitsma! Op die laatste etappe denkt die: bekijk t maar.. Mopperden wij tegen elkaar. Maar ik heb t helemaal gefietst! (Op laatste 50 meter na)!!
En toen nog een keer een verdwaling! Eigenlijk mijn schuld: ik zei: t kan nog niet dat de camping hier is, we moeten nog wat verder... Over gruwelijke hellingen joeg ik de man voort..voor straf moest ik de tent opzetten terwijl Joop in een stoel zat (zo blij dat we die bij ons hebben..!) met een grote bier. Nou ja, er was dit keer een echte reden voor..
En tenslotte het Italiaanse camping wezen: we bezoeken vandaag de ergste variant tot nu toe. Heel vol ( we staan tussen en op boomwortels), veel Nederlanders, keiharde discomuziek uit de bar en uit t zwembad klinkt een satanische stem die mensen opzweept bij t aqua joggen. Reuze gezellig dus. Ben benieuwd wat de maaltijdvoorziening nog in petto heeft voor ons als aandenken..
Maar t is wel echt zo ver: morgen lijken we Rome te bereiken na bijna 4 weken fietsen en ruim 2000 kilometers! T dringt nog niet echt door!
Het lijkt wel of alle elementen van deze reis nog een keer langs kwamen om ons ervan bewust te maken dat het einde nadert, Rome wel te verstaan.
Na een kleine vakantie (sfeer, eten, ligging) op camping Monte del Sole vervolgden we de tocht door typisch Umbriaans landschap: grijs blauwe bergen aan de horizon, lieflijke heuvels met prachtige versterkte dorpen tegen de hellingen geplakt, wijngaarden, olijfbomen. We zoefden helling op en af. Het asfalt liet zichzelf nog eens extra goed zien. We hebben er tot nu toe weinig woorden aan besteed maar de kwaliteit ervan is heel bar: gaten en scheuren waar zo maar een heel fietswiel in kan verdwijnen. Met name bij afdalingen vraagt dat veel alertheid. Is t het failliet van Italië wat je hierin terug ziet? Het wegdek ligt er verwaarloosd bij. Als ik er te hard over heen dender, word ik van mijn fiets af gekattepulteerd. Joop's extra kilo's zijn hierin een voordeel: de zwaartekracht houdt hem beter in t zadel.
En toen kwamen de hellingen ook nog even afscheid nemen. Het boekje schreef er wel iets over maar t was echt erger dan dat vonden wij: de 2 kilometer naar Ponzano Romano was hel: 12%! En het laatste stukje van 50 meter nog meer! Stomme Reitsma! Op die laatste etappe denkt die: bekijk t maar.. Mopperden wij tegen elkaar. Maar ik heb t helemaal gefietst! (Op laatste 50 meter na)!!
En toen nog een keer een verdwaling! Eigenlijk mijn schuld: ik zei: t kan nog niet dat de camping hier is, we moeten nog wat verder... Over gruwelijke hellingen joeg ik de man voort..voor straf moest ik de tent opzetten terwijl Joop in een stoel zat (zo blij dat we die bij ons hebben..!) met een grote bier. Nou ja, er was dit keer een echte reden voor..
En tenslotte het Italiaanse camping wezen: we bezoeken vandaag de ergste variant tot nu toe. Heel vol ( we staan tussen en op boomwortels), veel Nederlanders, keiharde discomuziek uit de bar en uit t zwembad klinkt een satanische stem die mensen opzweept bij t aqua joggen. Reuze gezellig dus. Ben benieuwd wat de maaltijdvoorziening nog in petto heeft voor ons als aandenken..
Maar t is wel echt zo ver: morgen lijken we Rome te bereiken na bijna 4 weken fietsen en ruim 2000 kilometers! T dringt nog niet echt door!
-
25 Juli 2014 - 07:54
Angelineenjoop :
Lieve Angeline en Joop, nog even en dan zijn jullie op je eindpunt. Het is ongelooflijk! Ik heb het idee dat jullie net vertrokken zijn en jullie hebben 2.000 km achter de rug. Geweldig dat het is gelukt! Geniet van jullie gezamenlijke prestatie. En een goeie terugreis naar Nederland. XXXX ML -
25 Juli 2014 - 11:29
Frederiek:
lieve stoere trappers,
Succes deze laatste dag, dan is jullie missie geslaagd !
xxxx J & F
-
26 Juli 2014 - 22:39
Lia Em Jeroen :
Dag Joop en Angeline,
Wat te zeggen over jullie tocht van 2000 km door wisselend Europa, we zijn eigenlijk sprakeloos. Vanavond met de auto vol picknickspullen (vous savez, des huitres, salade, fromage en du vin) wel 1 km gereden naar onze plek met uitzicht op de vollopende slufter en de ondergaande zon, daar kunnen we nog wel met onze rolstoelen straks naar toe gesleept worden. Aan jullie gedacht en bijpassende gesprekken gevoerd. Mogelijk een perspectief voor over drie decennia....
Lia en Jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
